Papritur zemra pushoi! Mjeket nuk mundem te benin gje per ta shpetuar. Keshtu udhetoi shpirti i saj per t’u larguar nga kjo jete. Pushuan rrahjet e asaj zemre te madhe, nderkohe qe u shtuan rrahjet e zemres se vogel. Ne cdo rrahje ajo shprehte lamtumiren dhe njekohesisht kenaqesine me caktimin e Zotit te saj.

Ne ditet e fundit te jetes se saj, i qendrova prane shtratit duke u kujdesur per te, ku here pas here i hidhja syte dhe tek aparatet mjekesore. Cdo moment qe kalonte ishte I mbushur plot ankth, veshtrim dhe pritje.

Ne cdo pike gjaku qe binte ne aparatin e transplantimit, mendja me zhytej ne boten e mendimeve! Sa e gjate eshte distance mes jetes dhe vdekjes, por edhe sa e afert qe qenka!

O ti qelq qe mban gjakun tim, shko shpejt tek ajo, coje fuqine e damareve te mi te damaret e sah dhe mos u habit, sepse ajo qe ti mban nuk eshte vecse nga gjaku i saj, i cili po kthehet tek ajo.

Kam lexuar rreth te qenet jetim, por nuk e ndjeja dhe as nuk e kuptoja dot, derisa e shijova. E kuptova realisht atehere kur vogeloshja ime me tha: „Si do te jetosh tani pa nene?“

A mos valle duhej qe t’i largoheshe per te kuptuar se cila ishte pozita e nena ime?!
O Zot...! O Ti qe krijon dashurine ne zemer e nenave dhe meshiren ne zemren e baballareve! Ty te nenshtron zemrat ne gezim dhe dhimbje, vertet je i Lartesuar!

U ktheva per ne shtepi e fillova t’i numeroja shkallet qe te conin tek dhoma e saj. Fillova te shihja Kuranin e saj te madh dhe qesen e ilaceve te saj. Ashtu kokulur u ula ne shtratin e saj, kur ja, nen jastekun ku ajo vinte koken, gjeta nje leter te shkruar nga duart e rrudhura: „Me fal O Zot !!

Fillova te mendoja e te vrisja mendjen, cka eshte ky shfajesim qe ajo i ben Zotit U tregova dhe pjeretareve te familjes per nje gje te tille, kur ja vajza me thote: „Perse brengosesh o babi, po a nuk thoshe ti gjithmone: „Shpagim i japim per ty nenat dhe baballaret tane, o Zot !

Lotet filluan te rridhnin dhe gjuha nuk pushonte se perserituri:
„Te meshirofte Zoti o Nene .. !

Pëlqen! 4