Əvvəllər eynilə hamı kimi bir-birinə tamamilə yad olan iki insan qəflətən aralarındakı maneəni aradan qaldırırsa və bir-birinə yaxın olub vəhdət yaradırsa, məhz bu birləşmə məqamı insan həyatındakı ən həyəcanlı, ən sevindirici duyğulardan sayılır. Bu, əvvəllər qaradınməz, özünə qapanmış, tənha və məhəbbət görməyən insanlar üçün xüsusilə gözəl və təccüblüdür...Lakin belə bir məhəbbət mahiyyətcə heç də möhkəm və davamlı olmur. İki insanın getdikcə bir-birini daha yaxşı tanıması ilə onların yaxınlığı möcüzə olmaqdan çıxır və nəticədə müxtəlif fikir toqquşmaları, məyusluqlar və darıxdırıcılıq ilkin sevincdən və coşqunluqdan qalan hər şeyi məhv etmək iqtidarında olur.


* Erich Fromm - Sevmək sənəti

Severim!