44, Tbilisi, Γεωργία
კვლავ აქ ვარ, მშობლიურ ჩემ მხარეს,
ოჯახში - ნაზსა და ფიქრიან!
ბინდის თმას თეთრ ხელით შეარხევს
მთვარე, რომ ამოდის იმ მთიდან.
მოქუფრულ განვლილ დღის ჭაღარა,
მღელვარედ ევლება ცის კიდეს.
საღამოს ამ მწუხრმა დამღალა,
სევდას რომ ზეცისკენ იკიბებს.
ტაძრების გუმბათებს ზემოდან,
აისის ჩრდილი ძირს დავარდა.
ვერ გნახავთ ვეღარცერთ მეგობარს:
გართობის და ლხინის არმადას.
ეს წლები სხვა წლებმა დაფარეს,
თქვენც გაქრით, წახვედით სადღაცა.
წყლის ხმაა მხოლოდ რომ არაფერს
არ იკლებს წისქვილის გადაღმა.
მე ხშირად, მწუხრი რომ მოიწევს
(ფონად რომ დაერთვის ისლის ხმა),
ლაჟვარდზე ვლოცულობ მიწიერ,
მათზე ვინც სიშორემ ისისხლა.
0 views
Δεν υπάρχουν ακόμα σχόλια.
Πρόσθεσε ένα σχόλιο για να ξεκινήσεις τη συζήτηση!