teka18's blog

ღმერთო, გევედრები, მიეცი ა მ ადამიანს,, ყველაფერი, რასაც ის შენ გთხოვს .... მიეცი მას ყველაფერი დაუმადლებლად, ისე, როგორც მხოლოდ შენ ერთს შეგიძლია .... და ამყოფე ის ბედნიერი ყოველ დღე .... მიეცი მას ძლიერი სული და სხეული ... . ახლობლების სიყვარული, გაგება და თანაგრძნობა ... გაანათე მისი სული მხოლოდ სიყვარულით ... დაიფარე და დაიცავი დარდისგან და ნაღველისგან, ფიზიკური და სულიერი ტკივილისგან .... მაგრამ თუ ეს ყველაფერი მაინც გარდაუვალია, მაშინ გემუდარები, ნუ მიატოვებ და მიეცი მას ნუგეში .... დაიფარე და გადაარჩინე ყველა და ყველაფერი, რაც მისთვის ამქვეყნად ძვირფასია

minda martoobam agar dagamarcxos
radgan marto ar xar gevrdit me gidgavar,
minda siyvarulma agar shegashinos
radgan exla ukve marto me "MIYVARXA"

uazro aris cxovreba tu siyvaruli ar ici rodesac shentan moagwevs dagaebadeba xalisiiii

********______********
*▒▒▒▒▒▒▒▒*____*▒▒▒▒▒▒▒▒*
*▒██████████▒**▒██████████▒*
*▒█████████████▒▒█████████████▒*
*▒████████████████████████████▒*
*▒████████████████████████████▒*
*▒██████████████████████████▒*
*▒████████████████████████▒*
*▒████████████████████▒*
*▒████████████████▒*
*▒████████████▒*
*▒██████▒*
*▒██▒*
*▒▒*
**

გინდა, სიყვარულის ზღაპარი
გიამბო? ყური დამიგდე:
მზე -სითბოა,
სითბო-სინათლეა,
სინათლე-სიხარული,
სიხარული-სიცოცხლე.
სიცოცხლე კი შენ

Qali, romelsac qvia sicocxle,

Qali, romelsac unda icnobde,

Qali, romelzec unda fiqrobde,

Qali romelic unda gikvardes,

es Qali shen xar! - minda icode.

cხოვრებაში სიყვარულს არ დასცინო!

შეიძლება შენს წინ დაიჩოქოს ადამიანმა,

რომელიც გძულდეს, გეჯავრებოდეს,

მაგრამ დაჩოქილს ირონიულად ნუ შეხედავ,

გრძნობა არ გაუთელო.

ოცნების კოშკები არ დაუნგრიო,

შენ შეიძლება არ შეიყვარო,

მაგრამ დაჩოქილს ნუ მიატოვებ, ააყენე

, თვალებში ჩახედე და უთხარი:

" თავმოყვარეობას გაუფრთხილდი" .

შენ კი დაიმახსოვრე! "

თუ ვინმე გიყვარს ადამიანი ხარ,

თუ ვინმეს უყვარხარ - ღმერთი,

ჰოდა გალიე ეს ცხოვრება ისე,

რომ ადამიანიც იყო და ღმერთიც.

იესოს ხატთან სამი სანთელი

პირველ თოვლივით ჩუმად დნებოდა,

ტაძარში იდაგა მკრთალი ნათელი,

სანთლები უხმოდ იფერფლებოდა.

ჩამოდიოდა სანთლის ნაღვენთი,

წვეთ–წვეთად იქვე იღვენთებოდა,

და მძიმე შუქის უფერო ფონზე

ორი ლამაზი გრძნობა ჩნდებოდა.

ერთი სანთლი მეგობრობისა,

მეგობრულ გრძნობით იცრემლებოდა,

მეორე იყო სიყვარულისა,

ის სიყვარულით იტანჯებოდა,

ხოლო– მესამე მონატრებისა

ორივე გრძნობას ეფერებოდა.

იდგა სიჩუმე და ყველა ბგერა

სადღაც უკვალოდ იკარგებოდა,

შემოდიოდა ტაძარში ხალხი,

ხალხი ერთმანეთს ენაცვლებოდა;

მე კი ვიდექი გაქვავებული,

ვგრძნობდი, რომ მალე დაღამდებოდა

და მერე ვერც კი გავიგონებდი

ლოცვაში ისე გათენდებოდა.

…

,,ამ ქვეყნად ყველა აღმართზე

უფლის იმედით ვიარე,

ხან ზვავმა გადამიარა,

ხან ზვავზე გადავიარე,

შენი ხმა მენატრებოდა,

მაგრამ ვერ შევხვდით ერთმანეთს

შენ წამით ადრე წასულხარ

მე წამით დავაგვიანე ,,
 

ჩემს თვალებს შეეჩვია თვალზე ორი ცრემლი,

ორად-ორი ცრემლი შენი მონატრების

როცა მარტო ვრჩები ვცდილობ არ ვიტირო,

მაგრამ მაინც ჩნდება თვალზე ორი ცრემლი.

სანთელს ავანთებ და ხატთან დავიჩოქებ,

გულზე მომეშვება, ოდნავ დავმშვიდდები,

მაგრამ სანთლის შუქზე მაინც გაბრწყინდება