ზღვა ხვნეშოდა ვაითა და ვიშით და თოლიებს არც ჰყოფნიდათ შიშად; ვთამაშობდით კენჭებით და ქვიშით, თითებშუა იპნეოდა ქვიშა. მაშინ ჰგავდი სულ პატარა გოგოს, რომ მაძლევდი სიყვარულის ნიშანს... და გავიდა ის ზაფხული, როგორც თითებშუა ჩაპნეული ქვიშა.
ნუ დაითვლი დროს და ნურასოდეს მოკლავ ლაამაზ მოგონებებს.....დროს მხოლოდ არაფრის მეტყველი საათი ითვლის
ნუ დაითვლი დროს და ნურასოდეს მოკლავ ლაამაზ მოგონებებს.....დროს მხოლოდ არაფრის მეტყველი საათი ითვლის