ბევრი ადამიანი მიყვარს და მერე რა, რომ
ამას ხშირად არ an ვერ გამოვხატავ?
მერე რა, რომ ზოგმა არც იცის ამის შესახებ?
მერე რა, რომ მეც არ ვიცი, თუ როგორ
ვუყვარვარ ზოგიერთ მათგანს? მერე რა,
რომ ზოგის სიყვარულის შესახებ არ ვიცი?
მერე რა, რომ ჩემთვის ზოგჯერ არ
უთქვამთ, რომ ვუყვარდი?
რაც მთავარია, არსებობენ ადამიანები,
რომლებიც მიყვარს და რომლებსაც
ვუყვარვარ. ზოგი შორს არის, ზოგი ახლოს,
ზოგი საერთოდ არ ვიცი, სად არის და რას
აკეთებს... მთავარი ისაა, რომ მიუხედავად
დრო-სივრცითი პრობლემების, მიყვარს
თითოეული მათგანი, მახსოვს და თუ ეს
სიყვარული ერთხელ მაინც გაიდგამს
ფესვებს ჩვენში, ის სამუდამოდ რჩება,
იზრდება და მარადმწვანე ხესავით ხარობს
სულ, მუდამჟამს, საუკუნოდ... იგი
გვასულდგმულებს და გვაძლევს ძალას,
რომ განვაგრძოთ არსებობა, გავიღიმოთ,
გავძლიერდეთ, განვითარდეთ, ერთმანეთს
დავეხმაროთ, ერთმანეთის გვესმოდეს და
ისევ და ისევ, გვიყვარდეს!,,
Nuk ka ende komente.
Lini komentin tuaj, filloni diskutimin!