ისე დათარეშობ ახლა ჩემს ფიქრებში,

ვიცი,შეგრცხვებოდა მე,რომ შემომესწრო,

ისე თავხედურად გულში ჩამოჯექი,

შენი სიმხურვალის ცეცხლი შემომენთო.

ისე,ააღელვე გრძნობის ქარიშხალი,

არც კი გაიკვირვე შენი სითამამე,

გულში ამოქარგე თეთრი გვირილები,

მე კი,ცხელი კოცნა შენგან ვიასმაგე.

სულში ჩამოფინე ჭრელი ხავერდები,

სუნთქვას შეაპარე შენი ატმოსფერო,

თუკი შენს გაზაფხულს ჩემით არ მოიყვან,

უშენ–უმერცხლებლოდ,როგორ ვიარსებო.

Pëlqen!