Doja të them që sot më ke munguar pa fund!
Do të pyesësh pse sot, a nuk ishte sot njëlloj si dje,
sot do të jetë njëlloj me nesër e kurdoherë ?
Ndoshta ke të drejtë dhe Unë nuk mund ta mohoj.
Por mbetet i pamohueshëm fakti që koha që kaloj me Ty
gjithnjë më fluturon shpejt, pa kuptuar, më ikën s'di se si.
E di se sa shumë nevojë kisha sot të të shihja sytë e bukur?
Të të shihja teksa qesh, të shihja qoftë edhe për pak sekonda
fytyrën Tënde të ëmbël? Jo, s'mund ta dish.

Ta kam thënë gjithnjë: vështirësia më e madhe që kemi në jetë
është të shprehim ndjenjat, tu themi njerëzve të shtrenjtë se sa shumë i duam.
Vazhdoj t'i qëndroj të njëjtit mendim,
se mendoj që gjërat speciale vetëm mund të ndihen,
se s'ka fjalë mjaftueshëm të mëdha sa të mund të mbartin ndjesitë e zemrës sonë,
të rrahurat e shpeshta e gjithçka!

E di se sa shumë që të dua?
Ndoshta ajo që dua vërtet thellë brenda Meje
nuk është që ta dish, thjesht dua ta ndjesh!
Ndonjëherë bëhem patetike me këto deklaratat e mia të dashurisë
dhe fare mirë e kuptoj nëse Ti po qesh në këto momente,
por di të them që pavarësisht gjithçkaje
Ti më pëlqen kështu si jam, e di që s'më gjykon si patetike, as të cekët!
E ndiej këtë, e shoh në sytë e Tu.
Të dua shumë, vetëm kaq dua të dish! Që Unë të dua pa fund!!

Pëlqen! 1