*Vazhdimisht e bindim veten se do te kemi Jete me te mire kur te perfundojme shkollen, kur te punesohemi, kur te martohemi, te kemi nje femije apo dhe femiun tjeter!

Pastaj ndihemi te pakenaqur kur na duket se femijet nuk jane te rritur ende dhe na duket se do te jemi shume me te kenaqur kur ata te rriten edhe pak.

Perseri ndihemi te zhgenjyer me faktin se duhet te jetojme me adoloshentet, sigurisht do te jemi me te lumtur kur femijet t’a kalojne kete faze.

I themi vetes se Jeta do te jete me e plote kur partneri do te jete me i organizuar, kur t’a beje veturen e re, kur do te kemi mundesi te shkojme ne nje udhetim te bukur, ose kur te dalim ne pension!

E verteta e vetme eshte se nuk ka moment me te mire per lumturi se i tanishmi. Nese jo tash,Kur? Jeta jote do te jete gjithmone e mbushur me sfida. Eshte me mire qe ta pranosh kete,dhe te fillosh qe megjithate te ndihesh i lumtur.

*Shpesh na duket sikur Jeta jone ende nuk ka fillua. Vazhdimisht gjendet ndonje pengese, pervoje neper te cilen duhet kaluar, pune te cilen duhet bere, kohe te cilen duhet kushtuar ndonje gjeje,faturat qe duhet paguar. Vetem kur t’i kalojme te githa keto, mund te fillojme Jeten. Me ne fund e kuptojme se te gjitha keto pengesa jane ne fakt vete Jeta!..Kjo qasje me ka ndihmuar qe te shoh se ne te vertet nuk ka ndonje rruge per tek lumturia.

Lumturia eshte vete rruga..Prandaj perJetoje cdo moment!

Mos prit gjere sa ta mbarosh shkollen, gjere sa te humbesh apo fitosh peshe!,gjere sa te punesohesh, martohesh, gjere sa ta ndertosh shtepine, te kesh femije apo te dalesh ne pension, gjere sa femijet nuk pavaresohen, gjere ne pranvere, vere,vjesht,dimer., gjere ne vitin tjeter, gjere sa te vdesesh..para se te vendosesh te jesh i/e lumtur, sepse