Një pasanik në Turqi e bënte jetën shum të mir,punonte shum dhe ishte edhe dor dhën ndihmonte të varfrit çdo fund javë. Ai pati një djal shum të zgjuar dhe puntor. Pasi u plak ja la nën drejtim djalit të gjitha bizneset dhe organizimin e familjes. Djali për pak kohë ja trefishoi pasurinë duke mos bër pushim dhe duke u bër kornac me të afërmit dhe të varfrit. Ai donte ta rriste sa më shum pasurinë që të kënaqte edhe babain e tij. Një ditë e thëriti babai plak dhe i tha,- biri im,unë do vdes dhe do të lë 2 amanete në letra të futura në 2 zarfe. Të parin do ta hapësh sa të vdes dhe të dytën te varri. Mos ki merak baba se unë do bëj siç thua ti,si para vdekjes ashtu edhe pas vdekjes. Pas pak ditësh babai vdiq. Djali u dëshpërua u hidhërua dhe direkt i vajti mëndia tek 2 amanetet. E hap zarfin e parë dhe lexon,- biri im më vish një pal çorape para se t'më laj Hoxha dhe me ato t'më varosni. Thëret Hoxhën dhe ja tregon djali amanetin,ai i skandalizuar tha në asnjë mënyrë sna lejon feja,ashtu si njeriu vjen në jetë ashtu duhet të shkoj. Erdhën shum Hoxhallarë por asnjë nuk pranonte tja bënte yzmetin dhe pasaniku po ngelte pa varrosur. Aty qëlloi një plak i ditur dhe e pyeti djalin. O bir,të ka lën amanet tjetër babai? Po tha djali,por duhet ta hap tek varri nuk bëhet llaf mos ta çoj amanetin deri në fund. Po ti hape njëher tha plaku dhe gjith pjesmarsit duke ja mbushur mëndien djalit. E hapi gjith siklet djali,dhe aty ishte shkruajtur. (Biri im i dashur,jam krenar për ty se je puntor dhe pasurinë që ta besova ti e shum fishove. Por të lutem bëj pushime dhe ndihmo të varfrit sepse unë një pal çorape s'po mar dot me vete siç po e shef duan tmë lën pa varrosur!).

Pëlqen! 5