Jest taki dzień w roku...

Kiedy refleksja w serce się wkrada,

deszczowy zazwyczaj i zimny...

dzień...1-ego listopada.

To taki czas zadumy,

modlitwy nad zmarłych duszami.

Choć ICH już nie ma wśród nas...

kochamy nadal, więc pamiętamy.

Patrzę na płomień tlący się w zniczu.

Smutek i żal się we mnie budzi.

Spoglądam w niebo i zadaję pytanie:

„Dlaczego Boże, zabierasz dobrych ludzi?”

Zabierasz tych, co mają serca szlachetne.

A ci bez niego po ziemi stąpają.

Dlaczego śmierć musi rozdzielać tych...

którzy tak bardzo się kochają.

Kiedy już opuszczam bramy cmentarza...

zmarłe dusze żegnam powoli...

Nie proszę Boga o życie, ale mam nadzieję...

że za rok tu przyjść mi pozwoli..

Pëlqen! 13