Зашто, на шарените снегулки не им смета студот. На шарените снегулки не им треба љубов. Постојат само за миг од секундата, толку слободно и безгрижно. И секоја од нив е осамена меѓу милион други, но тие и не си требаат една со друга. Лутаат низ вселената и не гледаат назад. Зошто? Животот е премногу краток за да го поминеш трудејќи се да го вратиш.

Сакам да сум шарена снегулка! Да постојам во само еден облик, да постојам без комплексноста на постоењето, без комплицираноста на животот. Без себе. Без тебе. Особено без тебе. Шарените снегулки ќе постојат и пред и после тебе. Јас, таму, ќе постојам и после тебе.

И ако некогаш, можеби, ме сретнеш, на таа далечна планета со замрзната атмосфера, како лебдам низ кристални облаци, и ако таму, далеку, каде ти си човек, а јас вода, ме препознаеш, не грижи се. Никогаш нема да заиграм во твојата коса. Никогаш нема да ме допреш на своите усни. Никогаш нема да се стопам врз твојата дланка. Никогаш. Колку и да сакам или посакувам.

Впрочем, шарените снегулки и не знаат да сакаат или посакуваат.

By: no Me :P

Pëlqen! 4