...życie, a raczej codzienność życia...ciągły bieg kończący się brakiem tchu...zmęczenie i monotonia...sprawia, że coraz mniej czasu poświęcamy sobie, na wspólne chwile, na odpoczynek...no cóż w moim przypadku jest jeszcze bardziej to skomplikowane, ale nie chcę teraz rozczulać się zbytnio nad tym mankamentem mojego życia...
...rozmowa...tak zwany dialog...to to czego mi brakuje...takiej normalnej spokojnej rozmowy bez zbędnych uniesień...bez krzyku...można powiedzieć, że nic szczególnego, ale jednak tak bardzo brakującego w moim pogmatwanym życiu...
...ucieczka w wirtualny świat, w wirtualne znajomości, bez zobowiązań, bez zbędnych pytań...niby jakieś rozwiązanie...
hmm jednak z czasem zaczyna nam czegoś brakować...tej normalności, bliskości tej drugiej osoby, z którą tak dobrze nam się rozmawiało...z którą spędziło się mnóstwo czasu, a co najważniejsze, którą się poniekąd "poznało"... w końcu znamy się tylko "z pisania".
...więc może kawa, herbata...a później spacer...tak to jest błędne koło, przed którym uciekamy, ale siłą rzeczy i tak nadal je napędzamy w poszukiwaniu własnego szczęścia...powtarzalność zdarzeń jest wpisana w nasze życie...uciekając przed jednym zatracamy się w drugim...aby znowu tęsknić...czekać na wiadomość, na telefon...aby usłyszeć głos...śmiech...hmm dziwne to wszystko...wirtualna znajomość, ale więź emocjonalna jest prawdziwa...
"Ludzie poruszają się po wytyczonych przez los albo przeznaczenia- obojętnie jak to nazwać- trasach. Na mgnienie oka krzyżują się one z naszymi i idą dalej. Bardziej niż rzadko i tylko nieliczni zostają na dłużej i chcą iść naszymi trasami. Zdarzają się jednak i tacy, którzy zaistnieją wystarczająco długo, aby chciało się ich zatrzymać.Ale oni idą dalej.***☺