ვფიქრობდი დიდხანს... უსასრულოდ დიდხანს... ღრმად და დაძაბულად! ვცდილობდი, ამომეცნო, ჩავწვდომოდი ყველაფრის აზრს და პირველსაწყის! და, მხოლოდ, ახლა გავაცნობიერე, რომ ეს მაინც ადამიანის ფიქრი იყო. ადამიანის, რომლის მყიფე თავის ქალის ოთხძვლოვან-კედელშუა უღონოდ იბადებიან და იქვე კვდებიან უძლური ფიქრები!
მ.შ. 13.06.13.
Nuk ka ende komente.
Lini komentin tuaj, filloni diskutimin!