nato2211's blog

დახუჭე, თვალები დახუჭე,
სინათლე ყველაფერს აფუჭებს,
სიბნელე მათბობს და მაყუჩებს.
არ გინდა? - სიცოცხლეს გაჩუქებ,
თვალებზე შეგახებ ცხელ ტუჩებს,
ეს კოცნა ტკივილებს აყუჩებს.
გთხოვ - შენი თვალები მაჩუქე,
შენი თითები მაჩუქე,
შენი სიზმრები მაჩუქე,
შენი ალერსი მაჩუქე,
უღონო ტუჩები მაჩუქე,
დილა და საღამო მაჩუქე
და ამ ყველაფრის სანაცვლოდ
დარჩენილ სიცოცხლეს გაჩუქებ..

 

 Sors, Sors mitacebs

Oocnebis frTebi,

Aase mgonia

 axlos var RmerTTan...

Gguli ki mainc martoobas grZnobs,

 Cemo sulisdgmav,

 Sen ar xar CemTan!               /Wola lomTaTiZe/

uZinarTa mzeo,

sevdiano mTiebo,

mag cremlian sxivTa Soris

momixdeba Zieba,

ara, Sen ar ZalgiZs

moerio wyvdiads,

rad magoneb im dros,

warsuli rom hqvia.

miTxres.. siwiTlem gadamkra wuTiT,

var davrCi  mSvidad da arxeinad.

arc myvarebixar,  arc Cemad msurdi,

da mainc Cumad raRac mewyina.

gaTxovdi...…

                         gr.abaSiZe

jer musika mtkvaria.

mere Tergi daiwyeba.

da rac mimwuxaria,

erTad minda daviwyeba.

bgeraT rxevas wavyvebi

ymawviluri sinebivriT.

mikvnesdeba  ZarRvebi

violinos simebiviT.

TrTolva grZneul qamanis,

rogorc rekva maradisis,

gamitacebs qamandiT,

sizmareTSi  gadamisvris.

fiandazad megeba

gzebi, Znelad gasagnebi,

yvela kari meReba

violinos gasaRebiT.        /oTar WilaZe /

ნუ გამითელავ გემუდარები.. დაარეკლამე ბლოგი

შაბათი, 30. იანვარი 2010 დრო 23:45.

ირგვლივ გაზაფხული ვარდებად გაშლილა,

შენზე ჩურჩულებენ აპრილის ქარები.

ჩემი სიყვარული უმანკო ბავშვია,

ნაზად მოეფერე გემუდარები.

შენს ღიმილს ძვირფასო რა ფასი ჰქონია.

გიცქერი მეხსნება სამოთხის კარები..

ჩემი სიყვარული მაისის წვიმაა,

ცრემლებად ნუ მიქცევ გემუდარები.

ჩქარა ყველაფერი ჯერ კიდევ წინაა..

შავად ლივლივებენ ნანატრი თვალები.

ჩემი სიყვარული პირველი თოვლია და....

ნუ გამითელავ გემუდარები..
 

მე... ისეთი სიყვარული გამოვცადე
აწი უნდა შევიყვარო ვინღა...
დამაცადე... სავსე მთვარის ამოსვლამდე
გევედრები – ნურაფერს ნუ მკითხავ...

შენ... ისეთი სიყვარული დამანახე
კიდევ ვინმე დაინახავს?... ნეტავ...
გავჩუმდები... ოღონდ თქვი რომ დამიძახებ,
თქვი რომ ისევ მომანატრებ შენს თავს...

ჩვენ... ისეთი სიყვარული დავასვენეთ
ყელზე ლურჯი ძარღვივით რომ თრთოდა...
იქნებ გახსოვს... მაშინ მოდი – გამახსენე
ავადმყოფის უთავბოლო ბოდვა...

და უძილო ღამესავით დამათენე
თვალთან შენი არეული სუნთქვა...
მე... ის შმაგი სიყვარული გადავთელე
როცა ვნებით ჩურჩულებდი ყურთან...

მომაჩვენე – იქნებ ისევ გამიხარდეს
რაც ამღვრევდა თვალებს ნაცამტვერებს...
შენ... ეს ტრფობა ასე რატომ დამიხატე
სხვა რომ ვეღარ შეუხამებს ფერებს?...

გამახსენე ასე რატომ მიზიდავდა
გაზაფხულის ღამეების სუნი...
ჩვენ... ასეთი სიყვარული დაგვეკარგა –
მას ასეთი ჰქონდა... დასასრული...

დამიწერ ესულ პატარა ლექსი,

შენ სტრიქონებს მოვეფერო მინდა,

დამიწერე სულ პატარა ლექსი,

შენი მშვიდი თვალებივით წმინდა.

დამიწერე, რომ ცრემლები მშვენის,

რომ შენსგულშიც უჩემობა წვიმდა,

დამიწერე,რომ ლექსი ვარ შენი,

რომ სიცოცხლე მხოლოდ ჩემთვის ღირდა...

დამიწერ ესულ პატარ ალექსი,

შენი მშვიდი თვალებივით წმინდა.....