Ditar

Bir gün öləcəyik. Basdıracaqlar. Bir neçə gün anacaqlar, sonra qalan malı böləcəklər; hətta razı qalmayıb dalınca bir söyəcəklərdə (Neyzen Tevfik)• Corab kimi sevgili dəyişənlər, hər yeni sevgidə "təmiz səhifə açıram" deyənlərədi sözüm: Sizin dəftərinizin neçə ortası var? (Y.Erdoğan)• İnsana kəpənək bir dəfə qonar; əldən buraxsan başqa şansın olmayacaq. Çünki sabah həmin kəpənək ölmüş olacaq.• Dostluq çinara bənzəyir. “Meyvəsi olmasa da kölgəsi var”• Nöqtə qoyduqdan sonra “bəlkə” demək ümid deyil; çarəsizlikdi (Seneca)• Həyatda heç vaxt bir insana tam güvənmə, Çünki heç kim sənə tamamilə güvənmir (Neruda)• Sən onun dediklərinə cavab verməyi belə özünə rəva bilməzsən, amma O səni susdurduğunu düşünəcək. Həyat…

Əvvəllər eynilə hamı kimi bir-birinə tamamilə yad olan iki insan qəflətən aralarındakı maneəni aradan qaldırırsa və bir-birinə yaxın olub vəhdət yaradırsa, məhz bu birləşmə məqamı insan həyatındakı ən həyəcanlı, ən sevindirici duyğulardan sayılır. Bu, əvvəllər qaradınməz, özünə qapanmış, tənha və məhəbbət görməyən insanlar üçün xüsusilə gözəl və təccüblüdür...Lakin belə bir məhəbbət mahiyyətcə heç də möhkəm və davamlı olmur. İki insanın getdikcə bir-birini daha yaxşı tanıması ilə onların yaxınlığı möcüzə olmaqdan çıxır və nəticədə müxtəlif fikir toqquşmaları, məyusluqlar və darıxdırıcılıq ilkin sevincdən və coşqunluqdan qalan hər şeyi məhv etmək iqtidarında olur.


* Erich Fromm - Sevmək sənəti

 Hayatda uc weyi sevdim.Seni.kalbimi,umit etmeyi.Seni sevdim sensin diye.Kalbimi sevdim seni sevdi diye.Umit etmeyi sevdim belki seversin diye

Seni duwunmeden kecmir saatim

Ben seni unutmak icin sevseydim sene olan tutkumu kalbime degil gunesin dogdugu zaman bogulu camlara yazardim

 Seni ne kadar sevdigimi oyrenmek istersen yere dusen yagmur damlasini tutmaga c alis,tutabildiklerin senin sevgin tutmadiklarinsa benim sana olan sengimdir.

Gedirsen, ne deyim, ne soz soyleyim

Sevirəm ilk eşqim sevirəm səni

insan oleceyini bildiyi halda olumun bir anda geleceyini bildiyi halda, oldukden sonra onu yaradan Ve yawadan Allah qarwisinda hesab vereceyini bildiyi halda, bu dunyadaki keflerin lezzetlerin biteceyini bildiyi halda neden insan Allahin buyurduqlarindan boyun qacirir??? Hec duwunduzmu ki, bizim yaradiliw dunyaya geliw meqsedimiz nedir?? Bizde heyvanlar kimi yeyib icib yatib kefimizi gorub bir gun yox olub gedeceyimizi ve etdiklerimizin hesabini vermeyeceyimimizimi duwunuruk? Weytana uymaqla weytan bize cehennemi ved edir. Allah ise ona teslim olanlara cenneti ved edir.. Neye gore pis olani secirik? Etdiyimiz her zerre qeder emelden hesab vereceyik? Vay o insanin halinaki emelleri Allahin emrlerine muxalifdir(((