mari123mari's blog

"შენი ღიმილი მე არასოდეს დამავიწყდება
შენი ამბორი ამ ლოყაზე დიდხანს დარჩება
შენი სიტყვები "ბავშვი ხარ"გულში ჩამრჩება
და ამის შემდეგ განა ვინმე შემიყვარდება!"

სიყვარულს ვერ დამალავ
ვერც შენ დაემალები
გულშიაც რომ შეინახო
მაინც გაგცემს თვალები.

"რომ დაგინახე შემეშინდა არ მომწონებოდი,
მომეწონე და შემეშინდა არ შემყვარებოდი.
შემყვარდი და შემეშინდა არ დამეკარგე
გული მტკივა და იცი რატომ?უკვე დაგკარგე."

არ გაგიმხილო?
ვიცი გამცემენ ჩემი თვალები.
ზურგი გაქციო?
მოგძებნიან ჩემისთანები.
გაგიმხილო, თუ არ გაგიმხილო?
ალბათ, გაგიმხელ,
ჩემი ფიქრები სულ შენ გხატავენ.
მეც ხომ ქალი ვარ,
ქალები კი გაუმხელელ საიდუმლოებს
დიდხანს ვერასდროს ვaერ ინახავენ.

საღამო იყო, ციოდა. . . სახლში მარტო ვიყავი ძალიან ცუდად ვგრძნობდი თავს, მგონი სიცხეც მქონდა, ცოტა ხანში მოვიდა ალეკო. ჩვენ უაზროდ ვიჯექით და ვლაპარაკობდით. მალე ტელეფონმა დარეკა. ავიღე ყურმილი:
-გისმენთ?!
-დათოს სთხოვეთ?
-დათო ვარ გისმენთ. . .
-იცი რა? არ ვიცი როგორ დავიწყო, მე თქვენთვის უცნობი ვარ და მე თქვენი გაცნობა მინდა.
მე ტელეფონზე გოგონას არ ვეცნობოდი, მაგრამ იმ დღეს არ ვიცი რა დამემართა, გავიცანი სახელად მარი. მარი 16 წლის იყო. მე კი 23-ის. გადიოდა დღეები, კვირები, თვეები და მე და მარი ერთმანეთს კვლავ ტელეფონით ვიცნობდით. ვეხვეწებოდი შეხვედრას, ბევრჯერ დავუნიშნე პაემანი, მაგრამ სულ მატყუებდა და არ მხვდებოდა. ერთხელაც ვეღარ, მოვითმინე და ვუთხარი თუ არ შემხვდებოდა,…

როგორც იქნა გავიდა შაბათ-კვირა და ორშაბათიც დადგა.
სკოლაში წავედი.კლასში შევედი და გვანცას გვერდით დავჯექი.მარიმ თვალი გამომაყოლა.გვანცას ვუთხარი რომ ერთი წუთი გარეთ გამყოლოდა და გამოვედით.
ჯერ ზარის დარეკვამდე კიდევ დიდი დრო იყო.გვანცა შემეკითხა:
-გოგო რამოგივიდათ შენ და მარის?-იკითხა გამოცებულმა
-არამგონია ამის თქვა შევძლო-სადაცააა ვიტირებდი.-გიორგი ფხალაძე რომ მიყვარს ეგ გაიგო იმას გონია რომ მერე შემიყვარდა როცა იმას უკვე უყვარდა და გონია რომ წართმევას ვუპირებ
-მერე დაელაპარაკე გიორგის და უთხარი
-რა ვუთხრა რომ მიყვარსა და მე და მარი მაგიტომაც გადავემტერეთ ერთმანეთს ეგ ვუთხრა? კარგი რა სისულელეა .არ შემიძლია ვერ ვეტყვი გამბედაობა არ მეყოფა
-გოგო მეც მაქ რაღაც სათქმელი წეღან უთხრა მარიმ გიორგის რომ უყვარს და ისიც დათანხმდა მაგრამ არ…

ამ ნიუსით იმის თქმა მინდა რომ გაუფრთხილდით დედებს და გიყვარდეთ იგი ყველაზე მეტად

როს „არას“ ნაცვლად – ამბობდი „ალას“,
როცა შენს ხმაში აპრილი ჟღერდა;
ხსოვნაში ტკბილად ჩარჩენილ „ნანას“ -
ვინ გიმღეროდაი!
- მშობელი დედა.

ეზოში როცა იტკენდი რამეს, -
ვინ გაჩნდებოდა იმ წუთში შენთანი!
შენი გულისთვის უძილო ღამეს
ვინ ათენებდაი!
- მშობელი დედა.

ახლა, – ხელში რომ გიჭირავს წიგნი, -
შენს სიცოცხლეში იმედს ვინ ჰხედავსი!
შენს მომავალზე დღედაღამ ფიქრით
ვინ ვერ ისვენებსი!
- მშობელი დედა.

ამ ქვეყანაზე შენი სიკარგე
ვის უხარია ყველაზე მეტადი!
ყველაზე უფრო, – თუკი ივარგებ, -
ვინ იამაყებსი!
- მშობელი დედა.

როცა ბედნიერი ვარ არც მუშაობა შემიძლია და არც წერა (პრინციპში წერაა ჩემი სამუშაო. აბა სხვა რა უნდა აკეთოს დამწყებმა ჟურნალისტმა, რომელსაც კატეგორიულად გადაწყვეტილი აქვს ტელევიზიას და რადიოს…

როცა გვესმის სიტყვა დედა უკვე დანარჩენს აზრი ეკარგება, ეს ხომ მაგიური სიტყვაა, დედა გულია ძალიან დიდი, მისი ცრელი კი ჩვენი_შვილების გულის ტირილია

დედის წუხილი გულის ტკივილია, დედა საუნჯეა შეუცვლელი, ერთადერთია ვისაც უანგაროდ ისეთი უყვარხარ როგორიც ხარ, ისეთს მიგიღებს როგორსაც ცხოვრება გაგხდის, ეყვარები და არაფერს მოგთხოვს სანაცვლოდ, გულს ატკენ და ცრემლნარევი მაინც გაგიღიმებს..

არასწორად მოიქცევი და ფეხზე წამოდგომაში ისევ დაგეხმარება, შეცდომას დაუშვებ და უცილოდ გაპატიებს..

ხშირად გვტკენია, განგვიცდია, გვიტირია, მივსულვართ მათ ნაწვალებ ხელებს და გულს ჩავხუტებივართ და დავმშვიდებულვართ..და გვიფიქრია რა იქნებოდა ეს სიმშვიდის გრძნობა ოველთვის გაგვყოლოდა თან.. მაშინ როდესაც დედასთან არ ვიქნებოდით, მაგრამ არა! დედა ის მაგიაა რომელიც თუ გულთან ახლოს არ გყავს ძალა…

უშენობა ძნელია

უშენობა ძნელია,

მენატრები სად ხარ დედი

მენატრები მენატრები.

რამდენი დრო უშენობით

თეთრად გამიტარებია,

შენს ლოდინში,შენს ფიქრებში

ღამეები მითევია.

მენატრები იცი დედი?

უშენობა ძნელია

მოდი მალე დამირუნდი

გამინათე მე გზები..

მ.ე.ნ.ა.ტ.რ.ე.ბ.ი....

დედა იცი უშენობა გამიჭირდა

უშენობა ღამივით ბნელია

მოდი გამინათე დღე,გზები

მოდი მენატრები მე დედი.

ვიცი გენატრები,ვიცი გელანდები

ვიცი შენც რომ გიჭირს უჩემობა

მინდა იცოდე,მინდა გახსოვდეს

რომმ.ი.ყ.ვ.ა.რ.ხ.ა.რ. მე დედი..