rruru's blog

ამ კანონის აზრი იმაში მდგომარეობს, რომ...ადამიანის სული გაცილებით უფრო მძიმეა, ვიდრე სხეული, იმდენად მძიმე, რომ ერთ ადამიანს მისი ტარება არ შეუძლია, ამიტომ, ვიდრე ცოცხლები ვართ, ერთმანეთს ხელი უნდა შევაშველოთ და ვეცადოთ, როგორმე უკვდავყოთ ერთმანეთის სული, თქვენ ჩემი, მე სხვისი, სხვამ სხვისი და ასე დაუსაბამოდ, რამეთუ იმ სხვისი გარდაცვალების შემდეგ არ დავობლდეთ და მარტონო არ დავრჩეთ ამ ქვეყანაზე.

ნოდარ დუმბაძე

Звёздочки  ясные,  звёзды  высокие!                                                                     Что  вы  храните  в  себе,  что  скрываете?                                                             Звёзды,  таящие  мысли  глубокие,                                          …

                ვკეცე, ვკეცე,  ვერ  დავკეცე                                                                                                       საქართველოს  საოცნებო  გზები,                                                                    …

Ты меня не любишь, не жалеешь,

Разве я немного не красив?

НЕ смотря в лицо, от страсти млеешь,

Мне на плечи руки опустив.

Молодая, с чувственным оскалом,

Я с тобой не нежен и не груб.

Расскажи мне, скольких ты ласлфла?

сколько рук ты помнишь? сколько губ,

Знаю я - они прошли, как тени,

Не коснувшись твоего огня,

Многим ты садилась на колени,

А теперь сидишь вот у меня.

Пусть твои полузакрыты очи

И ты думаешь о ком - нибудь другом,

Я ведь сам люблю тебя не очень,

Утопая в дальнем дорогом.Этот пыль не называй судьбою,

Легкодумна вспыльчивая связ,…

Кто я? Что я? Только лишь, мечтатель,

Синь очей утративший во мгпе,

Эту жизнь прожил я словно кстати,

Заодно с другими на земле

И с еобой целуюсь по привичке,

Потому что многих целовал,

И, как будто захигая спички,

Говорю любовные слова.

"Дорогая", "Милая", "Навеки".

А вдуше всегда одно и то ж,

Если тронусь страсти в целовеке,

То конечно, правды не найд1шь.

оттого душе моей не жёстко

Не желать, не требовать огня,

Еы, моя ходячая берёзка,

Создана для многих и меня.

Но, всегда ища себе родную

И томясь в реласковом плену,

Я тебя нисколько не ревную,

Я тебя нисколько не…

    ათასი  ოქრო  მას,  ვინც  სიკვდილს  არ  შეუდრკება, შებედავს  მცხეთის  დაბურულ  ტყეში, ჩაუსაფრდება  მას - ულმობელ  და  მუხთალ  ყაჩაღს,  სადმე  ხის  ძირას  თავმიდებულს  თავს  წაადგება,  გაკოჭავს  ისე,  რომ  მაჯებზე  დააწყდეს  ძარღვი,  და  აქ  მომიყვანს,  რომ  ბუხრის  წინ  ტახტზე  მივაბა,  მივიდე  მერე  იმ  უგულო,  იმ  გულქვა  კაცთან,  და  მის  ცხელ  მკერდზე...მის  ხვევნაში  დავლიო  სული...მაგრამ  ვაი  რომ  მცხეთის  ქუჩებში  არ  გააკრავენ  ამ  ბრძანებას  მხდალი  მონები,  ვისთვისაც  ოქრო  ოქროცურვილ  თმებზე  მეტია!   ათასი  ოქრო  მას,  ვინც  ტყეში  გადაეყრება  სადმე  ხის  ძირას  თავმიდებულს,  დაღლილს,  მძინარეს,  და  არ  დაუფრთხობს  ჩემით  სავსე  ბედნიერ  სიზმარს!   ათასი  ოქრო - ფიქრს  ხმამაღლა  ვინც  ყური  მოჰკრა,  და  ჩემს…

სიყვარული ყველასათვის ადვილია, მაგრამ პოვნა ჭირს, სიძულვილი დაკოდილი ნადირია, ჰგავს უკურნელ ჭირს, სიყვარული ოქრომკედით ნაკერია, ჰგავს სარკმელში მოშუქებულ მზეს, სიძულვილი გადამქრალი კანკელია, კაცთა შიგან საძულველი ზნე. სიყვარული ხშირად დარდით შემკრთალია, ჰგავს შეწირულ კრავს. სიძულვილი შხამიანი ეკალია, კაცს უთოფოდ კლავს, სიყვარული გესლად მექცეს, შევსვამ, აქვს სიღრმე და სიკამკამე ჭის, განვედ ჩემგან, მე ნუ შემყრი, ეშმა, სიძულვილის უკურნებელ ჭირს